به نام خداوند هستی بخش  

اگر اعتقاد و نظر ما این است که همه هستی  را او آفریده

 و همه را هم برای انسان آفریده یقیناً به دنبال آن یک انگیزه

و هدفی وجود دارد ، که فرمود : (( من انسان را برای خودم آفریدم ))

 بنابراین انسان باید از خود به خدا برسد . و اینکه

 چگونه انسان خدایی شود ، آغازی دارد

 و آن فهم و درک از جهان هستی است ؛ که

 خداوند حکیم جهان را باطل نیافریده و

 من هم جزئی از این جهان هستم که

 با این عقیده انسان هدفمند می شود .

امّا اینکه چگونه مراحل زندگی را طی کند

 تا دچار افراط و تفریط نگردد و از

 هدف اصلی و الهی اش باز نماند ،

 خداوند راهنمایی فرموده : (( لَقَد کَانَ لَکُم فِی رَسُولِ الله اُسوَ?ٌ حَسَنَ?ٌ .... ))

 بعضی در دنیا جز خوردن و پوشیدن و لذّت گرایی

 مقصد دیگری ندارند در حالی که انسان از آن جهت که

 انسان است باید یک ایده ای بالاتر از

 حدود شهوات حیوانی داشته باشد .

 یک مسلمان هم باید دارای اهداف پاک و عالی باشد

و هم برای رسیدن به آن اهداف از وسائل مقدّسی استفاده کند .

 اگر ما برای ساخت هر چیز ابتدا یک الگویی منظور ،

 و از روی آن شیئ مورد نظر را تهیّه می کنیم ،

 خداوند برای اینکه انسان را در مسیر انسانیت قرار دهد

 فرمود : (( پیامبر اعظم (ص) را الگو قرار دهید ))

 یعنی وجود پیامبر اکرم (ص) یک مرکز و کانونی است که

 باید ما از آن وظایفمان را استخراج کنیم .

از برنامه های پیامبر اکرم (ص) دائم الذکر بودن و

 همواره از خدا یاری خواستن بود و

 می فرمود : (( الهی لَا تَکِلنِی اِلَا نَفسِی طَرفَ?َ عَینٍ ابداً ))

 چرا که خواسته های انسان محدود نیست و

 دنیا هم فریبنده است ، اگر به او دل ببندی نتوان از دیگران دل برید .

پارسایی گفت : (( خدایا . از من مبر ! )) خداوند پاسخ داد :

(( کی پیوسته بودم به تو  که اکنون ببرم از تو !؟

کی بریده بودم از تو که اکنون بپیوندم به تو

بیا بیم وصال با توست / وصالم کی میسر تواند شد تو را

نه اتصالی هست بین ما نه انفصالی ، نه قربی ، نه بعدی .

نه ایمنی هست این جا و نه ناامنی .

نه جای گفتار هست اینجا و نه جای خاموشی .

نه رسیدنی در کار است  و نه بازگشتی.

نه جایی برای فکر هست و نه جایی برای وهم.

نه مکانی هست که فکر در آن فرود آید

و نه زمانی هست که وهم بدان تواند رسید .

به دست علما جز حرف ، و به دست فقها جز جست و جو

چیزی نیست

اگر به کعبه روی ، جز سنگ نمی یابی

اگر به مسجد در آیی ، جز دیوار نمی بینی

اگر به عالم صورت ها نگری جز مصیبت نیست .

اگر به عالم بالا نگری ، جز حیرت نیست .

توحید موحدان آرایش است و الحاد ملحدان ، آلایش .

نه از موسی سودی رسد به من و نه از فرعون زیانی .

اگر بیایی شادمانه با مایی ؛ دربانی نیست .

اگر نیایی غمگینانه در مایی ؛ پاسبانی نیست ))